Ostatnio pokazaliśmy początki naszego Wędrasia, piękny labradoryt oprawiony przez Monikę oraz jego rozbudowę w pracowni Uli.

Dziś dalszy ciąg wędrasiowego pamiętnika 🙂

Przystanek III – Sylwia

No i doczekałam się. Drżącymi rękami otwieram paczuszkę i z głębi pudełka patrzy na mnie oko. Labradorytowa tęczówką i gęste perłowe rzęsy, a nad nim element Uli jak rozwiane, przeplecione perłami włosy. I co dalej???

Zazwyczaj dość długo myślę na etapie projektowania, dopasowuję, zastanawiam się, nie mogę się zdecydować ale tym razem wiedziałam od razu 🙂 Od pierwszego spojrzenia czy w zasadzie skojarzenia widziałam w tym zaczątku naszego wędrasia odbicie prac Pabla Picassa. To oko, ta geometryczna forma. Wiedziałam, że pójdę tą drogą. Tym razem nie użyłam mojej wiodącej techniki Metal Clay tylko tradycyjnych technik jubilerskich, w których mam mniejsze doświadczenie. Do dziś pamiętam jak drżały mi ręce przy lutowaniu, a z tyłu głowy kołatała myśl…. żeby tylko niczego nie zepsuć.

Udało się. Oko odzyskało resztę twarzy 🙂

Przystanek IV – Jacek

Wędraś był wyrafinowanym projektem od samego początku. Gdy trafił do mnie, miał już swój oryginalny charakter, więc dopasowanie się do niego nie było łatwe. Zdecydowałem, że wzór bazujący na fraktalach będzie najlepszą szansą na dopasowanie.

Wielokąty powstały z wykorzystaniem japońskich metod złotniczych, bazujących na użyciu maleńkich dłutek, zwanych tradycyjnie „stalowymi pędzlami”. Wzór reliefu został wyrzeźbiony w srebrnych blaszkach, a tło zostało obniżone w stosunku do reliefu i fakturowane, co wyeksponowało relief i dało lepsze wrażenie głębi.

Wielokąty zostały potem pocięte, by było ich więcej i dołączone do całości naszyjnika.

Mam nadzieję, że znajdzie się dobra dusza, która nie poskąpi pieniędzy na jego zakup i wsparcie akcji. Serdecznie pozdrawiam!

cdn.