Kiedy miałam już sprecyzowaną myśl dotyczącą nazwy, rozpoczęły się konkretne przygotowania. Jeśli myślicie, że w grupie prawie 40 kobiet jest to zadanie łatwe, to muszę wyprowadzić Was z błędu 🙂

Stworzenie projektu, który będzie się składał z wielu osobnych elementów, tak żeby każda z biżuteryjek mogła w nim wziąć udział, to zadanie niemalże karkołomne 🙂 Przygotowałam projekt i pokazałam go wszystkim, którzy mieli w nim uczestniczyć. Nikt nie pozostał bez zadania do wykonania: były osoby odpowiedzialne za rozrysowanie sekwencji, osoby odpowiedzialne za przygotowanie głównych elementów oraz osoby, na których spoczywała najcięższa praca (puszczam tu do Was oczko ;)) – przygotowanie sznurów i wykonanie „pałeczek”.

W ramach drobnej statystyki: kolia składa się z aż 28 rurek wykonanych techniką peyote (to sposób konkretnego nanizania koralików przy pomocy igły) oraz 12 sznurów wykonanych szydełkiem.  Do tego symetrycznie dochodzą 4 wachlarze oplatające kamienie: 2 duże po bokach i  2 mniejsze przy zapięciu, a także element centralny naszyjnika.

Na podstawie rysunku ideowego Monika – Extrano przygotowała konkretnie rozpisany projekt dla pałeczek peyote, aby ułatwić dziewczynom pracę. Sznury zostały przydzielone konkretnym osobom. Wygląd naszyjnika został przez wszystkie uczestniczki pozytywnie przyjęty, a zadania rozdzielone, można było zająć się realnymi przygotowaniami.

Do wykonania projektu potrzebne były setki tysięcy drobniuteńkich jak ziarnka piasku koralików Toho, które zapewniła nam niezastąpiona Małgosia – dzięki niej każda z nas błyskawicznie otrzymała przesyłkę z potrzebnymi elementami oraz kilka igieł (dlaczego kilka spytacie? Otóż te podstępne bestie czasami potrafią się złamać od kilkukrotnego przewlekania nici przez maleńką dziurkę koralika!).

Tak przygotowane w końcu zabrałyśmy się do pracy.

W warsztatach kilkudziesięciu polskich beaderek powstawały niepozorne pałeczki w trzech kolorach oraz szydełkowe sznury w tych samych barwach.

Równolegle do osób przygotowujących rurki, prace nad kolią zaczęły dwie bardzo utalentowane dziewczyny. Pierwszą z nich jest Iza „Izziland” Żurawska, znana z przepięknych wachlarzy. Nie mogło ich zabraknąć i w naszej kolii. Iza zgodziła się przygotować  dwie pary wachlarzy tak, by mogły „spinać” kolię symetrycznie. Tylko poczucie obowiązku i CEL jaki nam wszystkim przyświeca nie pozwolił mi przywłaszczyć sobie tych elementów 😉

A teraz najważniejsze, czyli centralny element kolii. Jest to przepiękny kaboszon kyanitu (wygląda, jakby przed chwilą spadł z nieba). Ten minerał o wyjątkowym blasku, a także srebrne zapięcie, które stanowi dopełnienie kolii, specjalnie dla nas wybrała ze swych bajecznych zasobów nieoceniona (po raz kolejny!) Kasia 🙂

Obszycie tego delikatnego kamienia  (ma tylko kilka milimetrów grubości – dzięki temu nie przytłacza i nie obciąża naszyjnika) powierzyłam Monice – Vesper Art.  Było to bardzo trudne zadanie, ponieważ kaboszon jest niezwykle delikatny, a okalają go  i przytrzymują tylko drobne koraliki.

Wszystkie te przepiękne elementy w końcu trafiły do mnie, gdzie miały zostać połączone w całość. Wtedy to okazało się, że ten projekt to nie będzie wyłącznie kolią… Z pałeczek i wachlarzy udało się wypleść także wyjątkową bransoletkę, a stworzeniu kolczyków do kompletu nie mogła się oprzeć Asia Turner, uczestnicząca w naszej akcji w dalekiej Australii (z pomocą uzdolnionej Agatki Myczki, która z blachy i drutu wykonała pasujące do zapięć kolii i bransolety bigle) 🙂

Na aukcję Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy trafi więc ostatecznie tak wyjątkowy komplet Rho Ophiuchi:

uszyty i wypleciony rękoma niespełna 40 kobiet 🙂

Ewa – Frydzia2009

(z nieocenioną pomocą Olkowskiej)